Ne oldu ne bitti

  1 senedir yazmıyormuşum, vay anasını.

 neyse çok şey oldu.

 Şimdi pandemi başlangıcından beri türkiyede iş arıyordum. Maksat binlerce lira kazanmak değil, pandemi döneminde şirkete yararımız olsun, birşeyler yaptıgımı hissedeyim muhabbeti. Sektörüm için en azından(Mücevherat).

 Ne yaptık? cv'yi düzenledik iyice, her iş ilanı ingilizce istediği için ingilizce yaptık europass cv'yi kullanarak, güzel şeyler oldu.

 Mu acaba?

İş bulamadım😂😂😂

Yani buldum ama çalışmama değecek bir iş bulamadım, call center vs. Şöyle oldu yani; 

 -Glamira'dan aradılar(alman menşeli firma, online mücevher satış) call centerci olarak, ofis balıkesirde mi neydi(bunların hepsi 2020de oluyor bu arada,yazın). 5000 tl maaş önerdiler, 10+ saat çalışmaca, çok yogunlarmış bıdı bıdı. İşe aldıgınız kişilerin % kaçı işe devam ediyor gibi basit bir soruya cevap vermekleri için işi kabul etmedim. Sonuçta başka şehre taşınıcaz + çoğu kişi işi bırakıyorsa o şirkette bir ibnelik vardir'i kabul ederim ben genel olarak. Siz de yapın.

 -Linkedinde istanbul ve portekizde magazaları olan bir mücevher şirketinin ilanını bulup elemana yazdım. Kendisi istanbula gelin konuşalım dedi, ben de *ilk önce online görüşme yapalım, birbirimize uyarsak istanbula gelirim* dedim, cevap yok 😂
 Sene olmuş 2020, pandemi ayagına herkes remote çalışıyor, lakin bizim g.tü kalkık yurdum insanı hala ayagına çağırıyor. Terzihan'dı herhalde mekanın adı. Aile şirketi tabi.

 Başka ne oldu bir düşüneyim..

Ha bir tane gümüş firmasından(baya magazası var herhalde) aradılar bilmemne mağaza müdürü için denizlide. Şaka gibi *yarın gelebilirmisiniz görüşmeye* dediler, gitmedim. Dalga mi geçiyorsunuz kafaya bak ya.

 -Tabi bu arada bilinen firmalara (altınbaş,gülaylar vs.) başvurdum lakin onlarla da fantastik muhabbetler oldu. Gülaylar'dan başlayalım;

 İlk önce kendileri ayaklarına çagırdılar ilk görüşme için(yarın gelebilirseniz bilmemne direktörlerimiz ofiste olacak) istanbula. İş garantisi de vermediler, *tanımak* içinmiş. Iıh dedim.

 Birkaç hafta sonra linkedinden hr müdürü mesaj attı online görüşme için, yardımcısıyla görüşme yaptık, nasıl geçti bilmiyorum 😂

 1-2 hafta sonra linkedinde çalışanlarından birisine(yönetici pozisyonunda) mesaj attım görüşme yaptım,umarım iyidir,şirkete çok şey katacağımdan eminim tarzı, kendisi görüp cevap bile atmadı, 10 dakika sonra *kabul edemiyoruz* maili geldi.

 Altınbaş ise daha fantastik bir şirket. Bu gerizekalılar başvurunu yaşadığın yerdeki altınbaşlara iletiyorlarmış sadece. Yani ayvalıkta yaşayip istanbuldaki bir pozisyona başvurduğunda otomatik olarak değerlendirilmiyormuşsun. Bunu da linkedinde hr müdürüne attığım mesajla ögrendim.

 Baya güldükten sonra üzüldüm, sonra tekrar güldüm. Herhalde sovyetlerde yaşıyoruz, insanların başka bir şehre taşınması yasak 😂

 Daha sonra başka bir ülkeye gittim ama söylemem. Lakin işveren türk olduğu için o da leşti. Hiç mi şaşmaz yahu, dna'mızda ciddi sıkıntılar var.

 Sonra ne mi oldu? Bastım gemiye gittim. Haziran sonunda ilk test cruise'unu yapıcaz(şu an karantinadayız), yavaş yavaş sektör uyanıyor.

 İşin garibi şu(yani bize göre garip); ben bu şirketin executive vice president'i ile çalıştım 2 sene önce, hatta aynı gemideki supervisorları falan şu an recruiter oldu. Ona rağmen işe alım için standart process'ten geçtim(hr managerla interview, referansların check edilmesi falan). Ha aradaki fark bu işlemler hızlı sürdü o kadar. ABD'nin en büyük mücevher üreticilerinden birisi bu firma bu arada. Öyle onu tanıyormuşsun hemen gel kafası yok yani, s.ke s.ke processten geçeceksin. Bunlarda aile şirketi, yahudi(hatta iran yahudisi), lakin bizdeki aile şirketi kafasına bak, bunlara bak, aradaki fark allah gibi.

 Pandemi güzel oldu, türkiyede hiçbirşeyin olmadığını ögrenmiş olduk(yurtdışı tecrübesiyle rahat iş bulurdum diye düşünüyordum). Hoş bunu annem yıllardır söylerdi de inanmazdim. Herhalde bi 10 sene falan daha gemideyiz kariyer vs. yaparım işte.

  Ülke batık abicim, kaçan kaçsın o derece.  

Hadi öptüm bye.